Farkındayım

İnsanlar anlamaz yaptıklarını,
Ta ki ellerini çekene kadar…
O zaman bakışları değişir,
O zaman dudaklarından dökülen kelimeler boğazlarında takılır.

Sen yıllarca verdin,
Sessizce, beklentisiz,
Ama gözleri kör, kulakları sağır.
“Çok şey yaptın” dediklerinde bile,
Bilin ki boş bir hava gibi geçer kulağından.

Ama sen durduğunda,
İşte o zaman başlar hesaplaşma:
“Niye yapmadın?” diye sorarlar,
Sanki senin sabrın, emeğin, yüreğin,
Hiçbir anlam taşımıyormuş gibi.

Oysa sen sustun, durdun,
Ve anladın ki
Senin değerin, onların anlayışıyla ölçülmez.
Sen yaptığın için var oldun,
Artık yapmadığın için de özgürsün.