"Geç Kalanlar Perde Arkası" Ders dediğin böyle verilir. Tiyatro budur!

#Tiyatro oyunlarına gitmeyi severim. Sahnede başka bir hayat bulunuyor ve kişiye yaşamadan olacakları gösterip önceden ders almasını sağlıyor. Ne de olsa bir şeyden ders almak için yaşayıp acı çekmemiz lazım, insan acı çekmeden dersini iyi anlamıyor. Tiyatro gözümde #öğretmen ama gayet başarılı bir öğretmen. Bazen hiç aklıma bile gelmeyen bir olayı bana gösterip sahnede canlandıran kişiyle aynı duyguları yaşatıp ders almamı sağlıyor. Hangi öğretmen çok iyi başarabilir bunu?

Bence çok usta bir öğretmen olması lazım ama dünyada çok fazla bulamayız böyle kişileri. Tabii ki bazen tiyatroda kötü bir öğretmen oluyor, ama suçu ben tiyatroya değil karşımda bulunan kişilere atıyorum. Hayatımda ciddi anlamda ders aldığım oyunda Geç Kalanlar’dır. Böylesine başarılı bir oyunu sıkılmadan 2 3 kez daha izlerim. Oyun bir evin oturma odasında geçiyor. Ev sahipleri ise evli bir çift. Mutlular demek isterdim ama diyemeyeceğim. Perde ilk açıldığında sahnede erkek bir oyuncu vardı sadece. Daha sonra erkeğinde tanımadığı bir gizemli kadın kapıyı çaldı ve odaya girdi. Adamın tanımıyorum sizi evimden çıkarmasınız demesine rağmen inatla oda da durmaya devam etti. (Ben kadınlar birbirine karışmasın diye gizemli kadına gizemlinin ilk harfi olan G demek istiyorum.)

G zekiydi, evde olup bitenleri ilk girdiğinde anlamış olmalıydı. Adam ile başlayan sohbetinde uyanıkça cümleleriyle adamı ikna edip anlattırdı her şeyi. Eşiyle kavga etmişti adam ve ona vurmuştu. Durmadan eşini suçluyordu. Olanları G’ye anlatıyordu. G birazda espriliydi bazı cümlelerine istemsizce gülmüştüm. Adamla G’nin sohbeti devam ederken adamın eşi eve gelmişti. G eşiyle de sohbet etmeye çalışıyor ve ondan bilgileri almaya çalışıyordu. Gayet iyi başarıyordu. Kadında eşi de her şeyi anlatmaya başlamıştı G’ye. Bu böyle devam etti uzun süre. G’nin söylediği çoğu söz beni baya etkilemişti. İkinci perdede olaylar baya karışık hale gelmişti. İlk perdede olan her şey aslında kadının rüyasıydı. Gerçek hayatta ise aslında evi terk eden kadın değildi. Adam evi terk etmişti ve trafik kazası geçirip ölmüştü. Ölmesine rağmen kendisi hala sahnede bulunuyordu. Kadının annesinin gelip kızını teselli etmeye çalışırken söylediği sözlerle, adam öldüğünü anlamıştı ve G’ye sorular sormaya başlamıştı. Eşinin etrafında ben ölmedim burdayım gibi cümleler söylemesine rağmen sesini duyuramıyordu. Daha sonra G’nin adamı küçükken terk eden annesi olduğunu anladım. Oğluna yardım etmek için ordaydı. Adamı ikna edip sahnenin arkasında bulunan kapıdan çıktılar.

Bu oyun yazılarla anlatılamayacak kadar anlamlı. Görüp izlemeniz lazım. Oyunun dersi bana göre; "insan gerçekten de kaybetmeden bir şeyin değerini anlamıyor." Özellikle hayatımızda bulunan kişileri kaybetmeden anlayamıyoruz değerlerini. Dediğim gibi bunu anlamamız için acı çekmemiz lazım. Bence kimsenin acı çekmesine gerek yok Geç Kalanlar bunu siz yaşamadan size yaşatıyor ve kısa süreli bir hüzünle dersi almanızı sağlıyor. Hayatımızda bulunan hiç kimse değersiz değil. Hayatımıza giren herkesin anlam ve önemi var. Bunu anlamak için onları kaybetmemiz gerekmiyor. Onlar hayatımızda iken değerlerini anlayıp ona göre davranmamız gerekiyor. Böylece hem kendimize saygımız olacak hem de çevremizdekilerin bize karşı. Son sözüm olarak bir an önce biletinizi alın ve Geç Kalanlar’ı “Geç Kalmadan” izleyin!