GECE

Zaman zaman büyük olmak istiyorum.

Hani izlediğimiz kuşlar gibi özgür uçabilmek.

Zaman zaman da küçük olmak istiyorum.

Hani izlediğimiz bebekler gibi her şeyin ayaklarına kadar gelmesini.

Birçok kez olgunlaşmış elma kadar sert hissediyorum..

Belki yaşadığım yalnızlığın girdabındandır.

Bu hayatta belki de yalnız insanlardan korktum.

İlk kendimden başladım.

İlk kendimden korktum.

Onca kirli oksijenin içinde büyümekten.

Çirkin bir titreşimin içinde kalmaktan.

Soğuk bir esintisinin içinde üşümekten.

Hayata arkamdan bakmaya çalıştığım da güzelliklerin yanın da çirkinliklerin içinde kaybolmaktan.

Ama başardım uzlaşmayı, uzaklaşmayı.

Başka gözlerde.

Fısıltılı sözcükler.

Bambaşka bir insan maskesi de.

Bulaşmış bir çamur belki de.

Yaşadığım olayın felaketi de.

Neye rağmen sızı oldum.

Geçer dediğim de hangi gecenin elinden tutup onun sabahına mahkum oldum.

Bilmiyorum.

İnanın hiç bilmiyorum...