Gece

Vakitler karaya çalmış.
Yarınlar ise dünden ümitsiz.
Pervasızca bir ağrı baş koymuş yüreğime.
Bir ucundan sökülmeye başlamış hayat ilmeğim.
Buğulu camlar da özlemin adı...
Sokağın en çıkmazında kala kalmış düşüncelerim.
Defalarca çırpınsam da düşüşlerdeyim.
Uzaklardan...
En uzaklardan bir sesin varlığı sarıp sarmalıyor.
Titretiyor gözerimin nadide kirpiklerini.
Dilimden düşenlerin haddi hududunu aşıyor.
Ve karasına yandığım gün nedense aymıyor.