Kusurumu maruz görün. Çocukluğuma dönemem. Bir ince sızıdır o günlerim. Gözlerim dolar, gözyaşlarıma engel olamam. Kanayan dizlerimin acısından, kırgınlıklarımı içime atışımdan...
Suskunluğumdan...
Bahsedemem.
Sokak arası hayallerimin, evcilik oyunlarında bile yıkılmış evlerinden.
Tebeşir tozuna bulanmış okul yıllarımın çaresizliğinden.
Varken yok olan benliğimden.
Nasır tutmuş ellerimle; gözlerimi açtığım gençlik yıllarımı hiç sormayın zaten.
Şimdi bana hayat dersi vermeye çalışan herkesten daha büyüğüm. Daha çok şey bilirim. Ben çok sustum; çok dinledim. Kimse karşıma geçip konuşmasın yaralarından. Yaralar kabuk bağlar, geçer gider. Mühim olan yaralarını da sevmektir. Yarınlarına daha sağlam başlayabilmek için.
FİLİZ ÇAKMAK