Geçmişteki kendine bir öğüt verecek olsan?

Birileri geldi, birileri gitti. Üzüldüğüm de oldu. Kırıldığım da. Kızdığım , sinirden patladığım da. En değer verdiğim insanların vefasızlığını da gördüm, hiç sebep yokken bana tavır alanları da. Çok sevip sayanı, değer vereni de gördüm çok şükür. E noldu yani..? Şimdi kimilerini hatırıma getirince gülümsüyor mutlu oluyorum, kimileri için üzüldüğüm günlere üzülüyorum.Vazgectiklerimde oldu, benden vazgecenlerde ve anladik ki VAZGEÇİLMEZ DEĞİLİZ HİÇBİRİMİZ.
Sonra kendi kendime su nasihati verdim :
İleride seni üzenler olacak, kalbini kırmaya çalışacaklar, izin verme. Kimseyi hassas noktalarını bilecek kadar alma yakınına. Herkese kibar davran, pek az kişiyle samimi ol. Asık suratlı olma, asık suratlı olanlardan da uzak dur. Seni aşağıya çeken insanlardan uzaklaşmadan önce beraber yukarı çıkmayı dene. Doğruluğundan emin olduğun hiç bir şeyden vazgeçme, vazgeçersen kaybedersin. Unutma. Elbet üzüleceksin, gönlünün daraldığı vakitler olacak. Derdinin devasının yine Rabbinde olduğunu sakın aklından çıkarma. Sabretmeyi bil. Zorlukların imtihanin oldugunu bil. Gözlerin ile baktığın herşeyi önce kalbin görsün. Yüreğine merhamet tohumları ek, büyüt günden güne. Rotan da merhamet olsun. Az ile yetin, küçük şeylerle mutlu ol, çoğu arama. Dünya da faydalanmadığının fazlasının cennette verileceğini bil, bunun için sabret.