Geçmiyor İşte

Kırılan tek şey kemiklerim olsaydı,
Bir sargıyla geçerdi belki acısı.
Ama umutlarım çatladı sessizce,
Ne doktor anlar ne zamanın ilacı.

Bir düş gördüm, ellerimde dağıldı,
Hayallerim cam gibi yerlere saçıldı.
Topladım her bir parçasını tek tek,
Ama hiçbirini yerine koyamadım artık.

Kalbim…
Bir kere kırıldı mı, eskisi gibi atmıyor.
İçinde yankılanan boşluklar var,
Sevgi bile dolduramıyor.

Gülüşüm yarım kaldı,
Sözlerim suskunluğa gömüldü.
Ve ben,
Her sabah yeniden kırılmamak için
Kendimi biraz daha taş kesiyorum.

Geçmiyor işte…
Ne zaman, ne dua, ne unutmak…
Kırılanın adı kalp olunca
Her şey yerinde kalıyor,
Sadece insan eksiliyor.