GELİŞİ GÜZEL

Bazen kendimi dünyanın en derin kuyusunda merdivensiz, ışıksız kalmış gibi hissediyorum. Sıkışmış ve ne yapacağını bilmeyen bir tavırla. Böylesi durumlarda kendi dertlerimin büyüklüğünü ölçmekten çok kendi derdimi kendimin mi yarattığını sorguluyorum. Genelde kendi sorunumu da kendim hazırlıyorum, kendi mutluluğumu da. Kendime sorun ürettiğimde o, kendimi orada hissettiğim, o derin kuyuyu daha da eşeliyor gibiymişim gibime geliyor. Bazen kesilmesi gereken cezayı dışarıdan beklemek doğru değil insanın kendisine bile yeri geldiğinde cezayı kesecek cesareti olmalı. Yeteri kadar cesur muyuz? Kendimize sormamız gerekiyor.

Aynalar bu hayattaki dürüst olan tek nesnelerdir. Öyle yalan malan söylemez işi dahi olmaz. Güzelsen güzel, çirkinse çirkini olduğu gibi gösterir... Aynalardan korkardım küçükken. Kaçacak alanımı hep ele geçirecekmiş gibi hissederdim. Şimdi de korkuyorum insanız hepimiz ve her birimizin yüzleşemediği hikayeleri, kesemediği cezaları mevcuttur. Yüzümün bu yaşta sahip olduğu kırışıklıklardan korkuyorum... Zamanın hızlı geçtiğini saatlerden çok aynalardan anlıyorum. Ah aynalar karşısına ne zaman çıkarım cesurca bilemiyorum...

Terzi kendi söküğünü dikemezmiş deyimini duymuşsunuzdur. Ben psikoloji okumadım belki ama birçok insana, psikolojik olarak olumlu desteklerde bulundum. Hiç gülemeyen palyaço hikayesini de muhakkak işitmişsinizdir. Herkese yararı olan insanların kendilerine, kendisine yararı olan insanların da çevresine bir yararı olmuyor. Ortası yok, dengi yok. Ya hatalıyız ya da hatasız. Ya haberimiz vardır ya yoktur. Ya biliriz ya da bir fikrimiz olmaz. Ortasız hayatta orta derece bulmak zor. Üstü başı söküklerle dolu, yırtıklarla dolu bir terzi gibiyim. Varsa söküğünüz gelin dikeyim... Bir gün bir terzi gelir de belki bizim söküklerimizi diker...



"Yamalı hayatlar gibiyiz birbirimize yakınız ama denk değiliz"