Gerçek değil

İki günlük dünyada asırlık acı bıraktılar kalbimde. Kime neye kızgın, kırgın olduğumu bilmeden uyudum uyandım. Kime, neye, niye küskün olduğumu bilmeden herkese küstüm. Sustum, sustum. Sessizliğimle cezalandırmak istedim beni yıkan beni kıran herkesi. Cezalandırdığım tek kişi yine kendim olmuşum meğer. Ne kadar çok ağladıysam o kadar çok ağladım yeniden. Şimdi bütün kırgınlıklarım avuçlarımda yürüyoruz kayıplarımın kayıp ettiklerimin şehrinde, ayaklarımın altında bastıkça batan hayallerim. Ve ben yine yürüyorum gölgemi umut sanırken...