GEZİ PARKINA HİÇ SORMADIK Kİ

Gezi parkına sorsaydık, şöyle derdi bence:
“Ben öyle büyük şeyler istemiyorum ki,
İnsanlar gelsin, dört mevsim
Vakit geçirsinler, kahkaha atsınlar,
Eğlensinler…
Ama ağaçlarımın canı yanmasın,
Gölgelerinde otursunlar, dinlensinler,
Ama isim, kalp kazımasınlar,
Ağaçlarımın canı acımasın.
Sevgililer gelsin, mesela,
Oğlan kıza gitar çalsın,
Kız oğlana eşlik etsin,
Bir sepet, örtü getirmiş olsunlar, mesela
Ama çöplerini bırakmasınlar
Ağaçlarım üzülmesin.
Mangal yapmasınlar, mesela
Kokutmasınlar ortalığı
Gövdeleri kararmasın, ağaçlarımın
Ağlamasınlar, tesellisi zor oluyor.
Çocuklar oynasınlar, koşsun,
Çimlerde yuvarlansınlar,
Ama kırmasınlar dallarını
Ağaçlarım ölmesin.
Ben öyle büyük bir şey istemiyorum ki,
Bir isteğim de unutmayın beni
Ne de gerçek kendinizi,
Hiç bir zaman yalnız kalmayalım…”

Bu şiiri Gezi Parkı direnişi sırasında yazmıştım. Direnişte hayatlarını kaybeden kardeşlerimizi ve arkadaşlarımızı asla unutmayacağım.