Gidenin Ardından Akıl Susar

Bir bahardı gidişin,
Ben hâlâ o mevsimde kaldım.
Toprak seni aldı,
Ben toprağın üstünde, altında, arasında kaldım.

Bir gül diktim adının yerine,
Her sabah onunla konuştum.
“Uyandın mı?” dedim,
O sustu.
Ben sustukça ağladım.

Aklım mı?
Bir kuş gibi uçtu o gün,
Döner belki dedim…
Ama dönmedi senin gibi.

İnsan sevdiğini gömünce,
Kendini de azıcık gömermiş.
Ben seni değil, kendimi kaybettim.
Gözlerin hâlâ içimde yanıyor
ama ben artık kim olduğumu bilmiyorum.