Gitmek

Bazen gitmek gerek uzaklara,
Rüzgârın peşinden, dalgaların çağrısına.
Yorulmuş yürek susar, sessizliğe sarılır,
Ve şehir ışıkları, bir hayal gibi uzaklaşır.

Bazen gitmek gerek kendini aramaya,
Kendi gölgesinle baş başa kalmaya.
Adımların bilinmez yollarda kaybolurken,
Her dönemeç bir sır, her yol bir masal fısıldar.

Bazen gitmek gerek, geçmişin yükünden,
Hatıraların ağırlığını omuzdan indirmekten.
Uzaklar öğretir sabrı, huzuru, sessizliği,
Ve insan olmanın derin anlamını yeniden hatırlatır.

Bazen gitmek gerek, sadece gitmek için,
Dönüp bakmadan, ama öğrenerek her adımı.
Çünkü bazen uzaklar, en yakın dosttur ruhuna,
Ve bazen gitmek, kalmanın en doğru yoludur.