Gökkuşağı

Ben gökyüzü olsam, sen ışığım olurdun,
Her bulut üstünde, renklerinle dolurdun.
Kırmızı, turuncu, sarı ve mavi,
Ruhumda seninle bir ölümsüz bahar açardı.

Fırtına gelse de, yağmur sel olsa da,
Sen gökkuşağı, umutla gelir, kaybolmaz da.
Her damla yağmur, her ışık huzmesi,
Seninle buluşur, kalbimde bir şiirleşir sessizce.

Ey gökkuşağım, sessiz ve derin,
Seninle dolar maviliğim, seninle serin.
Her renk bir sır, her ton bir dua,
Seninle aydınlanır gecem, sabah olur rüya.

Gel, birleşelim bu gökyüzünde,
Seninle fırtına bile bir şükürde.
Sen gökkuşağı, ben mavi sonsuzluk,
Seninle tamamlanır evrenin bu büyülü dokusu.

Ve bil ki sevgili, her fırtınadan sonra,
Seninle doğar ışık, seninle coşar umut.
Ben gökyüzü, sen gökkuşağı,
Ve biz, renklerimizle yazılırız ölümsüz bir masalda.