Gösterişsiz gerçek

Farklı ailelerde büyümüş üç genç kızın hikayesi,
Jülide: Bugün hangi konuyu tartışıyoruz?
Kübra: Aşk.
Hümeyra: hahaha
Jülide ve Kübra: Neden güldün!
Hümeyra: Olmadığını düşündüğüm bir şeyi tartışamam.
Jülide: Olmadığını düşünme nedenin, daha önce yaşamamış olman.
Kübra: Ben de yaşamadım ama var.
Hümeyra: Alakası yok. Aşk olsa bile olmaz diye kabul ederim. Çünkü acı veriyor.
Kübra: Demek ki bizden bir şey sakladın bunca zamana rağmen.
Jülide: Cidden mi ?
Hümeyra: Evet sakladım ama zaten aşk beni yok etti.Tıpkı yapraklarını döken ağaç gibi.
Jülide: Aşk bir ağaç olsaydı çam ağacı olurdu.Çünkü cam ağacı yapraklarını dökmez.
Kübra: Çok güzel düşünüyorsun.
Jülide: Bana gerçeği yansıttığı için böyle söyledim.ayrıca teşekkür ederim.(gülümseme)
Hümeyra: Neyse,başka bir konu tartışalım.
Kübra: O zaman sen seç.
Hümeyra: Tamam(düşünür)
Hümeyra:"Acı" olsun.
Jülide: Acı,evrenin insana sunduğu bir kötülüktür.
Kübra: Bence acı; bir yandan ders verirken bir yandan pişmanlık veren bir yanıltmacadır.
Jülide: Peki,sen ne düşünüyorsun?(Hümeyra için)
Hümeyra: Acı,ne anlama geldiğini anlayamayacağımız kadar kötü.Bizim yapımıza ters düşen karmaşadır.
Kübra: Hımm...
Jülide: Bizler bu zamana kadar çok şey yaşadık. Fakat yine de buradayız. Belki de aşkta bir acıdır.
Hümeyra: Aşk zaten seni en çok yok etmeye neden olacak histir.
Jülide:Bu yüzden aşk diye bir şey yok dedin?
Hümeyra: Tam olarak öyle değil.Ben duygularımı gizlemeyi severim ama aşk bana her şeyi yaptırdı. Duygularım bana engel oluyor.
Kübra: O zaman duygularının engel olmasını ortadan kaldır.
Hümeyra: Aşk yok diyerek zaten kaldırdım.
Jülide: Dışarıdan kaldırdın.İçinde hala bir engel.
Hümeyra: Bu da benim gösterişsiz gerçeğim.
Kübra ve Jülide iki yandan sarılır. Ağlama sesleri yükselir ama Jülide ağlamaz.demek ki bu da onun gösterişsiz gerçeğidir.