Gülümse

Bir sabah uyanacaksın ki...
Güneş küskün bakıyor. Gökyüzü çıldırmış. Bulutlar ağlıyor.
Sokak lambaları çoktan terketmiş kentini. Ev soğuk... Mecali kalmamış bedeninin. Bir başına; kalakalmışsın. Onca telaşı yoldakilerin. Gözlerin takılıp kalacak. Zaman sana durgun, onlara hareket halinde olacak. Geçmişte sustukların, içine atıp dert ettiklerin. Kafana takıp ağladıkların. Hepsi ama hepsi geçmişte kalacak. Hayatım roman gibi deriz ya hani.; Sen o kitabı tekrar tekrar aynı yerden okumaya devam ettikçe hep o sayfa da kalacaksın. Kaldığın o sayfa sana mutlu gelecek sunmayacak. Çünkü ilerdeki sayfalarda yani ikinci serisinde ne var, ne yaşanmış bilemeyeceksin. İyi dinle! Sen kendini bu sekilde hasta edeceksin. Hasta ruhlar inanki ömrünü bin yıl yaşamış kadar yorgun ve bitkin geçirirler. Geçirmekten geçtim... Kimsenin umrunda bile olmazlar bir süre sonra. Bunu kendine yapma! Olan sana, biten sana, her sonucu sana kalacak. Şimdi kararmış içini bir kenara bırak. Ve aç perdeni, pencereni bak! Bak güneş yine doğmuş. Tertemiz bahar havası. Çiçekler belkide senin gülüşünle açacak. Gülümse. Hayata dünyaya kendine... Göreceksin ki herşey kaldığı yerden değil sıfırdan baş gösterecek farklı olacak herşey. Sen farklı olacaksın.
Farkınızı farkedebilmeniz dileğimle...