Gülüşü Güzel Annem

Olur ya bir gün ölürsem,
Güleceksin söz ver bana annem.
Çünkü bu dünyada tek istediğim şey,
Gülümseyen yüzünle hatırlanmaktır ben.

Gözlerinden düşen bir damla yaş,
Bütün ömrümü yakar mezarımda.
Ama bir tebessüm, bir dua, bir “o benim evladımdı” deyişin
Bütün karanlıkları aydınlatır bana.

Senin yüzün, annem,
Benim dünyadaki ilk baharımdı.
Sen gülünce açtı kalbim,
Sen susunca kış oldu içim.

Olur ya bir gün gidersem,
Beni sessiz bir köşeye bırak,
Ama gözlerin dolmasın, ellerin titremesin;
Gülümse, annem, gülümse ki ben huzur bulayım.

Senin gülüşün,
Bana verilmiş en büyük armağandı,
Beni hayata bağlayan, karanlığı delen ışık…
Ve ben artık yokken bile,
O ışık var olsun,
Ve ruhum her nefeste senin tebessümünde dans etsin.

Hatırlarsın belki,
Küçükken elimi tutup güldüğünü,
Gözlerimin içine bakıp bana güç verdiğini…
İşte o gülüş,
Ömrümün son anında bile benimle olacak,
Ve ben, yokluğumda bile,
Seninle var olacağım, annem.

Gülümse, ki bu dünya boş olmasın senin için,
Gülümse, ki benim yokluğum acıya dönmesin.
Çünkü tek dileğim, tek vasiyetim bu:
Senin gülümseyen yüzün,
Beni hatırlamanın en güzel yolu olsun.

Olur ya bir gün ölürsem,
Biliyorum ki sen güleceksin söz ver bana annem,
Ve ben huzurla, senin tebessümünde
Hep yaşayacağım…