Gülüşün Arkasındaki Fırtına

Herkesten çok güldü,
Gözleri parlayan bir ışık gibi,
Ama o gülüşün ardında
Sessizce akan bir deniz vardı.

Kimse bilmezdi içindeki fırtınayı,
Kırık hayallerin sessiz çığlıklarını.
Gülüşü bir maskeydi,
Acıyı saklayan ince bir perde gibi.

Her kahkaha bir çığlık,
Her tebessüm bir savaş…
Herkesten çok güldü,
Çünkü ağlamak kimseye yük gelirdi.

Ve biz sadece güldüğünü gördük,
Hiç fark etmeden, içindeki yangını…
Oysa en derin acılar
En parlak gülüşlerde saklanırmış meğer.