Bu hayatta en iyi anladığım şey sanırım bir insana güvenmemek olurdu. Çünkü insanlara ne kadar iyilik yaparsak o kadar kötülük görüyoruz.belki icimizden diyoruzdur:" olsun be ,iyilik yapalımda yine biz kötü olalım ".Ama öyle olmuyor,sürekli iyilik peşinde koşarken aslında biz kayboluyoruz.Bunada eyvallah diyip yine biz altta kalıyoruz.En yakının dost dediğin kişi aslında bir yalan haline geliyor.Peki neden ? Bana kalırsa eğer aslında o insanın özünü görememekten kaynaklanıyor.Yani uzun lafın kısası tüketiyor seni sen sahte olan yüze bakıp gerçek yüzünle cevap veriyorsun.Bu yüzden güvenmek artık kayıp ,alabora olmuş.liman gemilerini kaybetti tıpkı içimizdeki onca gerçek insan gibi.