Haberin Yok

Kaç gece unutulmaya çalışıldın,
Kaç sabah tekrar hatırlandın, haberin yok…
Sessizlik içinde kaybolan sözlerin,
Ruhumun karanlık odalarında yankı buluyor.

Gözlerim kapalı, düşlerim yorgun,
Her anı bir gölge gibi geçip gidiyor.
Kalbim, kırık dökük duvarlar arasında,
Sana dair izleri arıyor hâlâ, usanmadan.

Rüzgârın sesi bile seni fısıldıyor,
Geçen zamanın yükünü omuzlarımda taşıyorum.
Her hatırlanışın bir yara açıyor,
Her unutuluşun, sessiz bir ağıt oluyor.

Kaç gece seni düşledim, bilemezsin,
Kaç sabah gözyaşlarımla uyandım, fark etmedin.
Zamanın acımasız ellerinde,
Sen ve ben, ayrı düşmüş gölgeler gibi savrulduk.

Ve ben hâlâ bekliyorum,
Unutulmanın soğuk ellerinde kaybolmuşken,
Hatırlanmanın sıcak nefesini arıyorum,
Ama sen, her zaman bir adım uzağında…

Kaç gece unutulmaya çalışıldın,
Kaç sabah tekrar hatırlandın, haberin yok…
Ama bil ki, her hatırlanışın
Beni biraz daha sana bağlıyor,
Ve her unutuluşun
Beni biraz daha yalnız bırakıyor.