Har Oldun

Cümle-i âleme Rahşan, bana har oldun,
Gözümde ışık iken, gönlümde nar oldun,
Sana açtığım yollar, sana verdiğim sırlar,
Hepsi birer uçurum, hepsi yara oldun.

Adını zikrettim dua niyetine,
Aşkı tattırdın ama zehir şerbetine,
Bir gül sandım seni, kokladım derin derin,
Meğer dikenlerin saplandı kalbime.

Rahşan, sen cümleye bahar,
Ama bana kış oldun, fırtına, kar,
Onlar için sevinçsin, gülüş, huzur,
Bense senin gölgende yanmış bir diyar.

Bir ben bilirim, bir de Rabbim,
İçimde taşıdığım o ağır sabrım,
Cümleye rahmetsin, tebessüm saçarsın,
Bana ise ateşsin, közsün, yangınımsın.

Şimdi sorarım kendime her gece,
Sen mi bana zulüm, ben mi sana hece?
Lakin değişmez bir hakikat ortada,
Cümle-i âleme Rahşan, bana har oldun işte…