Hayal Meyal...

Bencilliğimizi ölçüt alarak yaptığımız her iş, aldığımız her karar eninde sonunda bizi pişmanlığın içine atacak. Hem de bu dünyada bin pişman halet ile ;avare, aklın harelenmiş melül melül bakışları içinde "eyvah! aldandım" dedirtecek.
Neye yarar son kerte.Neye yarar düşünmeden taşınmadan atılan adımla bir kalbi silleleyip sonra aha vaha durmak.
Allahın tokmağı adaletidir ve ilahi adalet her iki alemde de hayatımızı şekillendirir.
Haksızlığa uğratılan gencecik bir kızın samimi niyetlerine vurulan darbenin ahı çıkmaz mı sandın be zalim!
Bir travma ki şimdi yaşadığın ilknur bir defa öldü sen her defa ölüp ölüp dirilmektesin. Onun bir canına karşılık ;sen binlerce kez azaba duçar canınla yanıt bile verememektesin.
Hafife aldın o kuşu ve kolunu kanadını kırdın sonra senin de kanadın kolun kırıldı. O bir kuş olup uçup gittiyse de sen ne ölebilin ne de uçmaya gücün yetti, can çekiş duruyorsun gece gündüz bu alemde. Şimdi sana ne bir el uzanıyor ; ne de o uzanmaya meyleden el kanadına şifa olabiliyor,
Bir tek şifa var senin için şimdi diyecektimse de yooook yook o da yok, eyvah!
çünkü sen kanadını kırdığın kuşun merhametine sığınmayı beceremedin ve o bir kanada karşılık akıl gibi bir nimetten mahrum edildin. Şimdi ne nefsin kaldı ne de lezzeti elinde avucunda. Değil mi ki en yüce adalet en güzel kararı verdi. Menfaatine uymadığı için vazgeçmeyi bir erdem bilip terkettiğin o ilknur için yandı, kebap oldu kalbin. Biliyorum sevmediğini söylediğin bir insanı bunca özlemenin nasıl olduğuna anlam veremiyorsun, aklına sığmıyor hislerin.

Her çiçek vaktinde açınca güzellik saçıyor aleme, vaktinde açmayan çiçeğin anlamı ne!
O vakit sana öğüdüm onu değil de kendini düşün. O Allah-u alem nurlar içinde ilahi müzikal eşliğinde raks etmekte.

Şimdi seni kim teselli edecek ruhun mızraklarla delinmiş,kalbin çarmıha gerilmiş iken
Söyler misin kim!

Ah mızıkçı dünya yine bizi kandırdın...

Pınar Önalan