Hayattasın, kalk ayağa!

Dön bak aynaya, gözlerinin altında nasıl birikmiş dünlerin dağları. Hisset, nasıl çökmüş bunaltılar kaburgalarının üzerine. Düşün, nasıl kaybettin bunca şeyi?

Bir mayıs ikindisi mesela, çay demleyeceksin. Keyifle masaya oturacaksın, çayından bir yudum alacaksın ve uzun uzun susacaksın. Çayın tadı buruk, yalnızlığın tadı acı, gençliğinin en güzel günleri zulüm gibi gelecek.

Öldürmeyen acı güçlendirmeyecek seni. Herkes gibi sevmeye çalışacaksın ama sevemeyeceksin. En dolu yanlarını tükettiler senin. Kırık dökük, yarım yamalamak, parça parça bir kadınsın şimdi sen.

Özlediğin şeyler olacak. Şehirler avuçlarında ufalacak, hayallerin parmak uçlarında un-ufak olacak, umutsuzluğa kapılacaksın. Zaman zaman, için daralacak, gökyüzüne tırmanmak isteyeceksin. İnsanız biz, tutsağız yeryüzüne; tırmanamayacaksın.

Toprağı yumrukladığın zamanlar olacak. görüyorum, aynı yollardan geçiyoruz farklı zamanlarda. düş kırıklıklarımız aynı, kırıldığımız yanlar da öyle. Farkındayım, hayatının anahtarını kaybetmiş gibi dolanıyorsun ortalıkta. Dolanıp dolanıp, başladığın yere geliyorsun.

En güzel parçalarını, en sahte insanlarda bıraktın sen. Sesin kısıldı, gözlerin yandı, su alev aldı, yağmur toprağı yaktı. Öyle zor zamanların oldu senin, ayaktasın. Ayaktasın ama düşüp, kalmak üzeresin. Ayaktasın, ayaktasın ama oturacak yer arıyorsun.

Dön bak aynaya, gözlerinin altında ki felakette kimin imzası var? Sakla hatıralarını, koy cebine. Cesur ol, sor, ne yıktı böyle seni? Sen teslim olacak kadın mıydın bunca korkuya ve acıya? Bir kibrit çöpü gibi, tek celselik bir yangın, nasıl bitirdi seni? Sen samandın da insanlar kıvılcım mı oldu? Yoksa! Sen ateştin de insanlar mı baruttu?

Sen nasıl yandın böyle, sor kendine. Cesur ol, sen miydin cayır cayır yanan, yoksa sen miydin cayır cayır yakan? Cesur ol, yanmışsın yanacağın kadar, küllerinden doğamadıkça yanamazsın daha fazla.

Pişmansın. Kırdığın onlarca kalp var. dokunduğun yeri yakıyorsun, dokunma. Bana da dokunma. Pişmansın, öfkene yenildiğin anların var. özlüyorsun, herkesten çok kendi geçmişini özlüyorsun ve insanlığının köküne kadar pişmansın.

Aç gözlerini, hayattasın hala! Korkma, cesur ol. Yanamazsın daha, en büyük yangınlardan çıktın. Aç gözlerini, nefes alıyorsun. Kalk yerinden, cesur ol, dök bütün fazlalıklarını. Sil at dudaklarına yük olan cümleleri, kalk ayağa, ölmedin sen daha.
Hayattasın, kalk ayağa!