HELAL YÜZÜK

Pazar günü KPSS vardı bilindiği üzere. Yoğun heyecan, stres ve yorgunluğun üst üste binerek içimde karmaşık duygular oluşturmasına rağmen, belki kendisi küçük ama yaşattıklarıyla bende büyük bir etki bırakan bir şeyden bahsedeceğim: Resimdeki yüzüğüm..

Pazar sabahı en sevdiğim yüzüğümü takarak çıktım evden.

Kendisi çok kıymetlimdir fakat birşey yerken, elimde cep telefonu ya da kalem olduğunda, parmağımı sıkıştırdığı için beni rahatsız eder. Dolayısıyla da pazar günü birçok kez çıkardım, masaya koydum, tekrar taktım.

Annemin:

"Kızım çıkarma parmağından, kaybolacak" telkinlerine rağmen, o büyük bir sadakat ile hiç kaybolmadan yanımda duruyordu.

Sınav saati geldi.

Annemin hayır dualarını alarak, büyük bir heyecan ile okula doğru yöneldim.

Polisin:

"Hocam acele edin 3 dakika kaldı" demesi üzerine koşar adımlarla okula girdim.

Bayan polisin detaylı aramalarından sonra sınıfımı bulup sırama oturdum. Elime kalemi alacağım için gayriihtiyari yüzüğümü parmağımdan çıkararak masaya koymuşum.

Salon görevlisi bunu farkederek:

"Yüzük ile içeriye girilmesi yasaktı.Sınav bitimine kadar alıyorum." dedi.

Bir yüzüğe, bir görevliye bakarak "Tabii ki.." diyebildim. Çünkü sadık dostum hiç farkında olmadan benimle okula girmiş ve ben bunun farkına varmamışım...

Sınav bitti, nüfus cüzdanımı ve kalemlerimi alarak dışarıya çıktım. Birden bahçede salon görevlisi bayan öğretmen ile karşılaştık.

Yanıma gelerek:

"Hah ben de sizi arıyordum. Yüzüğünüzü unuttunuz, buyrun." diyerek uzattı.

"Hocam, niye zahmet ettiniz hiç önemli değildi. İlginiz için çok teşekkür ederim" diyerek yüzüğümü aldım, parmağıma taktım, kantine yöneldim.

Eğitim bilimleri sınavı için tekrar okula doğru yol aldım. Kapıda yine aynı bayan polis konrtolünü yaptıktan sonra tam merdivenleri çıkacaktım ki yüzük geldi aklıma;

"Memur Hanım. Sınavda yüzük yasak ve ben yine çıkarmayı unuttum, pencerenin önüne bırakıyorum." dedim.

"Yalnız ordan yüzüğünüzü alırlar." dedi.

"Hiç önemli değil" diyerek çıkardım ve bıraktım.

Bir yandan da şunu düşünüyordum:

"Bunca eğitimli, 'eğitimci' insanın olduğu yerde bakalım o yüzük orada duracak mı yoksa birisi alıp gidecek mi?" Bu aslında kendimce yaptığım sosyal bir deneydi.

Sınav bitti.

Ayların yorgunluğu, stresi ile okul kapısından çıkarken gözüm pencerenin önüne ilişti.

Evet..

Sadık arkadaşım aynen bıraktığım gibi orada duruyordu.

Yüzümde hafif bir tebessüm ile alıp her zamanki gibi parmağıma taktım sevgi ile...

Bu durumdan çıkaracağımız iki ders var:

Birincisi;

Yüzüğüm gerçekten helal bir malmış.

Mutlaka öyle çünkü öğretmenlik mesleğimden kazandığım para ile almıştım.

İkincisi ise;

Polis memurlarının, biraz da alaycı bir ifade ile: "O yüzüğü orada bulamazsın" demelerinin aksine, yüzlerce insanın girip çıkmasına rağmen onu yerinde bulmamdı.

Yeni nesilleri eğitecek insanların olduğu bir ortamda böyle birşeyin yaşanması bence gurur verici...

O belki ucuz bir yüzük, ama verdiği dersler çok büyük...