HEP GÜL

Bana dokunsan dersin bahar gelmiş
Hiç esmeyen bir rüzgâr esip geçmiş
Dünya hayatıda böyle işte
Konuştuğu dil, ömrünce duymadığın
İşte tam burada gelir insanın aklına,
O boş avare geçen günlerin usancı
Bir zaman sevile sevile gidenler,
Nasıl da dönerler yabancı, yalancı
Neler götürür yıllar, kimse düşünmez,
Oysa ne büyük güçtür sevmek
Unutulan ölümler gibi
Ne var ki dünyada
Huzurlu olmaktan güzel?
İşte seninle şöyle ben senle huzurluyum
Demesi kolay ama yasam çok zor dünyada
Varsın ölüm etrafta dönsün
Hoş, yaşayacak kadar hepsi
Ne güzel gülüyorsun
Beyaz tenli kardelenim