HER ŞEY SİZİN SAYENİZDE ÖĞRETMENİM

Aslı öğretmenim…
Bazen insan dönüp arkasına bakınca anlıyor aslında kimlerin onun hayatını değiştirdiğini…
Ben de bugün neye sahipsem, neyi başardıysam, nerede dimdik duruyorsam… biliyorum ki hepsinin kökünde siz varsınız.
Mezun olduktan sonra işe başladım…
Okula girdim…
O sınıfa ilk adımımı attığım an var ya, içimde o eski heyecan, o eski Şeyma olarak titredim.
Ama bu defa öğrenci değildim, yardımcı öğretmendim.
Kendi ayaklarımın üzerinde duran, ekmeğini kendi kazanan, varlığını kendi emeğiyle gösteren bir Şeyma…
Kendime “Ben bunu nasıl başardım?” diye sorduğum o anda aklıma gelen tek kişi siz oldunuz.
Çünkü siz olmasaydınız ben mezun bile olamazdım öğretmenim.
Ciddiyim…
Benim o yaramaz, asi, laftan anlamayan hâlimle kim uğraşırdı?
Kim beni vazgeçmeden toparlardı?
Kim beni defalarca çağırıp, kızıp, sonra yine sarılıp, “Yapacaksın, inanıyorum sana!” derdi?
Siz yaptınız.
Siz inandınız.
Ben kendime inanmazken siz bana inandınız.
Sizin o inancınız olmasaydı bugün ben belki okul yüzü bile göremeyecek, belki hayatta kaybolup gidecektim.
Aldığım çocuk gelişimi diploması bugün kapı açıyorsa,
Ben her okula girebiliyorsam,
Kendi mesleğimi yapabiliyorsam,
Hatta devlette bile iki yıl özel eğitim sınıfında görev yaptıysam…
Bunların hepsi, tek bir kişinin yüreğine yazılmış:
Aslı Öğretmenim…
Siz olmasaydınız ben o diplomanın ucunu bile göremezdim.
Siz olmasaydınız ben okuldan çoktan atılmıştım, biliyorum.
Çünkü ben zor bir öğrenciydim, sizi hem güldüren hem çıldırtan bir öğrenciydim.
Bir öğretmenin sabrını sonuna kadar zorlayan türden bir öğrenciydim.
Ama siz beni bırakmadınız.
Herkesin umudunu kestiği yerde siz pes etmediniz.
Her düştüğümde elimi tuttunuz,
Her hata yaptığımda “Burada dur, düzelt, ben yanındayım” dediniz.
Öyle bir sahip çıktınız ki bana…
Bazen kendi ailemden bile daha fazla destek olduğunuzu hissettim.
Aslı öğretmenim…
Ben bugün çalışıyorsam,
Ekmeğimi kazanıyorsam,
Mesleğini seven biri olduysam,
Bir sınıfta çocuklara dokunabiliyorsam…
Bu sizin yıllar önce kalbime ektiğiniz o sevginin, o sabrın, o inancın meyvesidir.
Ben büyüdüm öğretmenim.
O asi Şeyma artık hayatın içinde dimdik duran bir kadın oldu.
Ama ne kadar büyürsem büyüyeyim, ne kadar mesafeler koyarsa koysun yıllar…
Benim içimde o küçük kız hep sizin öğrenciniz olarak kalacak.
Ve size şunu tüm kalbimle söylüyorum:
Sizin emeğiniz olmasaydı ben bugün burada olamazdım.
Hayatımın şekillenmesinde en büyük pay sizde.
Siz bana sadece ders öğretmediniz…
Hayat öğrettiniz, direnç öğrettiniz, insanlık öğrettiniz.

Ne kadar teşekkür etsem az.
Ne kadar anlatsam yetmez.
Ama içimde hep bir cümle var:

“İyi ki Aslı öğretmenimin öğrencisi olmuşum.”