Hiç uykunuzdan uyanıp mesaj atmış mı diye baktınız mı?
Ben baktım. Ve her seferinde de hüzünle geri koydum telefonu yerine. Atmıyordu işte. O mesaj telefona gelmiyordu. Ne bekliyorduk ki sanki? Bize mesaj gelmesini mi? Umursamazlığını bırakıp bize mesaj atmasını mı? Özlemesini mi? He? Neyi bekliyorduk..? Atmıyordu işte. Özlemiyordu. Sevmiyordu da. Mesaj atmak bir yana, aklına bile gelmiyorduk...
Biz burda uykumuzdan olup, onu düşünürken. Telefon başında sabahlarken. O yumuşacık yatağında rahat rahat uyuyordu.
Artık dayanılacak gibi değl be sevgili, aklının ucundan geçir artık yüzümü. Geçirde biraz mutlu olayım, ara da heyecandan konuşamayım, mesaj atta iki saat mutluluktan cevap yazamayım. Hadi be sevgili. Ara da artık şu kalbimin ağrısından kurtulayım..