Hiçlikten Doğan Güç

Gittikçe ağırlaşıyor hiçlik duygusu,
Ama her ağırlık, içinde bir tohum saklar.
Omuzlarımı yıpratsa da sessizce,
Ruhum direncini keşfeder zamanla.

Boşluklar korkutuyor belki,
Ama sessizlik, yol gösterir bazen.
Her karanlık an, ışığın habercisi,
Ve her düşüş, yeniden kalkmanın başlangıcıdır.

Hiçlik ağırdır, evet,
Ama içinde saklı bir güç vardır:
Kendi yüreğini tanımak,
Ve yeniden var olmayı öğrenmek…

Gün gelir, boşluklar aydınlanır,
Ve ruh, hafif ama güçlü,
Hayatın yükünü taşır artık gururla.