Islak, ıssız, karanlık bir belde,
Diyar oldu gövdeme aylarca yattım.
Gün geldi ki çık dediler aleme.
İlk darbede ağladım, bigünahım.
Ak sular zihnime hücum etti.
Görür oldum her dem başka şuleyi.
Bunca zaman öğrenmişken gülmeyi.
Sus dediler, yıllandım, bigünahtım.
Verdiler elime kardan kağıdı.
Zaman hızla saçlarımda dağıldı.
Gün geldi de boyum atamı aştı.
Yüklediler on heybe, bigünahtım.
Kah envai yalan zikrettiler.
Kah bir oyuna alet ettiler.
Elimden tuttular yare verdiler.
Bir asrı sırtlandım ben, bigünahtım.
Günü geldi boy verir oldu neslim.
Kaç kere çektiğim filmi izledim.
Yola hayat, gelene evlat dedim.
Bırakıp gittiler, ben bigünahtım.
Yıllar yılı sinim erdi kemale.
İşte böyle ömür denen hikaye.
Doğdum,yürüdüm, okudum, sevdim de,
Ölüm ne tez geldi, dün bigünahtım.
MUHAMMET BARAN ASLAN