His , eski.

Korktum.
En çok bir sesi hatırlamaya çalışırken.
Bazı adımlar yanıldın diye bağırırken,
Ne kadar uzakta olursan ol,
Sığ anılar yüzüme bir çizgi daha bırakırken,
Korktum.

Kızgınım bugün.
Yarıda bırakılan yollara,
Belki belediye işçilerine.
Kaldırımlar artık evime götürmüyor beni.
Kayıp olma hissi aynı tadı vermiyor.
Arka bahçeme de dönemiyorum.
Artık sevdiğim yerlerde düşemiyorum mesela.
Hafızama biraz aylaklık et diyorum.
Çeyrek kalalarını da sevmiyorum saatimin.
Kendine katlanması gereken,
Hakikatli bir tokat gibi duruyor geçmiş.
Hala geçmemişken üstelik.

Hissettiğin ama sesini hiç çıkarmadığın
O yol ayrımıyım ben.
Belki çok sonra kafana dank edicem.
Tanıdık bir koku,
Kalbim için bir yakı bandı.
Sen yağmuru budanmış bir ağacın altında bekliyorsun.
Bense hala budanmayı.

Biliyorum.
Birbirimize dokunmadan,
Dirseklerimizi komşu yapacak bu şehir.
Gözlerimdeki karanlık korudan,
Bir nefes daha çıkaracağım.
Biliyorum.
İnsan kapana kısıldığı yeri unutmaz çünkü.
Gövdemdeki didişmeyi taklit eder kuşlar.
Keşke her esintinin bir balkonu olsa diyorum.
Haziranımı bölüşürdüm o zaman.
Yüzdürürdüm batık bir sandalı.
Bir sayıyı tam orta yerinden tutardım.
Birini hatırlamaya çalışırken,
En güzel ben susardım.
Yekpare göçüne bak şimdi!
En karmaşık yolların bunlar.