Bazen insanın içi istemediği bir sızıyla dolar. Ne tam bir acı ne de farklı bir duygu sadece boşluk kocaman bir boşluk. İçimde ''bir şey eksik'' hissi gibi. İşte ben o eksikliği, sevmek isteyişimin en derin yerinde hissediyorum. Sevmek istiyorum. Sevmek ve sevilmek. Sonunun ne olacağını düşünmeden, kalbimi saklamadan, hevesimi yarım bırakmadan, içimde büyüyen o sıcaklığın nereye varacağını hesaplamadan, ihtimallerin ağırlığına takılmadan, sadece hissettiğim gibi yaşayarak. Hissettiğim şeyi yarım bırakmadan yaşamak istiyorum. Birinin bakışında saklanacak bir sıcaklık bulmayı, yanında susmanın bile anlam taşıdığı bir bağ kurmayı. Belki hatalar, belki yaralar olacak ama belki de ilk kez gerçekten ait hissedebileceğim bir yer. Sevmek istiyorum; belki biraz cesurca belki biraz delice ama en çokta içimi hafifleten bir şekilde. Sevmek istiyorum; akışına güvenerek kalbimin götürdüğü yere cesurca giderek, yarım kalmış yanlarımı tamamlayacak bir dokunuşa izin vererek. Sevmek istiyorum; dünyanın karmaşasına rağmen içimde büyüyen o sessiz isteğin peşinden gitmek… Kalbimin üşüdüğü yerleri birinin sıcaklığıyla ısıtmak, bir gülüşün içimde yankı bırakmasına izin vermek istiyorum. Saklanmadan çekinmeden ''acaba''lara boğulmadan.. Birine yeniden güvenmek, bir bakışta içimin yumuşamasını hissetmek, omzunda dünyanın ağırlığını hafifleten o huzuru bulmak, bir sabah uyanıp "kalbimde biri var" demenin o hafif telaşını, o güzel heyecanını tatmak istiyorum. Sevmek istiyorum beni eksiltmeyen, zorlaştırmayan, aksine tamamlayan bir şekilde kalbimi büyüten, içimi iyileştiren bir sadelikte. Çünkü bazen insanın tek ihtiyacı; yanlış zamanda bile doğru hisseden bir kalptir. Ve benim içim, o kalbe dokunmayı özledi.
Söylesene tekrar hissetmemi sağlayabilir misin?