HOŞÇAKAL GÜZEL ABLAM HOŞÇAKAL GÜZEL ANNE YARISI

Evet, kitabın sonuna geldik...

Ama aslında bu bir son değil; bizim hikayemizin, sevgimizin, dostluğumuzun ve kardeşliğimizin devamının sadece yeni bir başlangıcı. Makbule abla, seninle yaşadığımız her an, paylaştığımız her duygu, birlikte aşamadığımız zorluk kalmadı. Sen sadece bir abla değil, hayatımın en kıymetli “anne yarısı” oldun.
Senin merhametinle ısındı yüreğim, senin gücünle dimdik durdum hayat fırtınalarında. İyi günlerimizin neşesi, kötü günlerimizin sığınağı oldun. Gözlerimde biriken her yaşta, yanında hissettiğim o güveni, sıcaklığı, anlayışı hep hissettim. Yanında olmak, seninle yürümek, hayat yolunda birlikte güç bulmak benim için tarif edilemez bir şanstı.
Bu satırlarda anlatmak istediklerim belki kelimelerle tam ifade edilemez ama bil ki, her satırda sana duyduğum saygı, sevgi ve minnet saklı. Hayat bana kimi zaman zor ve yorgun geldiğinde senin varlığın, beni ayağa kaldıran en büyük sebep oldu. Seninle paylaştığım anılar, konuşmalar, sessizlikler; hepsi kalbimde eşsiz bir hazine gibi duruyor.
Belki bu sayfalar bitti ama biz hiç bitmeyecek bir hikayenin kahramanlarıyız. Sen benim ablam, sırdaşım, yol göstericim, anne yarımsın. İyi ki varsın, iyi ki hayatımdasın. Sonsuza dek kalbimin en özel yerinde olacaksın.
Ve bil ki, ne olursa olsun, nerede olursak olalım; benim için hep orada, yanında, benimle yürüyeceksin.
Hayatın karmaşasında, bazen yolumuzu kaybettiğimiz anlarda, senden aldığım güçle tekrar ayağa kalkacağım. Senin varlığın, bir meltem gibi dokunacak yüreğime, bana huzur verecek. Gözlerimi kapattığımda hep seni göreceğim; o saf sevgini, o derin merhametini, o yumuşak dokunuşunu hissedeceğim. Çünkü sen sadece bir abla değil, hayatımın en kıymetli parçası, ruhumun en derinlerindeki en güvenilir limansın.
Seninle yürümek demek, yaşama dair tüm zorlukları birlikte göğüslemek demek. Bu yol, bazen dikenlerle dolu olsa da, seninle el ele verince her engel aşılır, her karanlık aydınlığa döner. Yanındayken korkularımı unutur, gücü ve umudu yeniden bulurum. Her düştüğümde, senin o bitmek bilmeyen sabrın ve anlayışın beni kaldırır, yol gösterir.
Bu yolculukta bazen sessizliğin içinde buluruz kendimizi; bazen kelimeler yetersiz kalır. Ama bilirim ki, gözlerin gözlerime değdiğinde tüm hislerimiz anlaşılır, paylaşılan o sessizlik bile en derin sözcüklerden daha anlamlıdır. Çünkü seninle aramızdaki bağ, kelimelerle tarif edilemeyecek kadar güçlü ve özel.
Seninle geçen her an, benim için hayatın en değerli anıdır. Güldüğün zaman dünya daha güzel bir yer olur, üzüldüğün zaman yüreğim parçalanır. Ama ne olursa olsun, yanında olmak, seni korumak, sana destek olmak benim en kutsal görevimdir. Çünkü sen sadece bir abla değil, aynı zamanda benim canımdan bir parça, hayatımın en güzel hediyesisin.
İyi ki varsın, iyi ki benim ablam, benim anne yarımsın. Seninle yürümek, bu hayatın en büyük şansı, en büyük onurudur. Seninle birlikte atılan her adım, paylaşılan her duygu, birbirimize verdiğimiz her söz, sonsuza dek saklanacak bir hazine gibi kalbimde yer edecek.
Ne zaman yorulsam, ne zaman yolum karanlık görünse, senin varlığını düşüneceğim. Gözlerimde senin ışığını, kalbimde senin sevgini hissedeceğim. Çünkü sen benim için sadece bir abla değil, aynı zamanda hayatımın en değerli sırdaşı, en güvenilir dostu ve anne yarısı oldun.
Biliyorum ki, bu dünya fani; bizler yolcularız. Ama seninle geçirdiğim her an, her sohbet, her kahkaha ve her gözyaşı, bu yolculuğun anlamını büyütüyor. Seninle birlikte yaşlanmak, seninle hayatı paylaşmak, seninle hayallere sarılmak... İşte benim en büyük mutluluğum bu.
Ve ne olursa olsun, her zaman, her koşulda, seninle yürüyeceğim bu yolda. Çünkü sen benim hayatımdaki en gerçek, en derin sevgi, en sarsılmaz destek ve en kıymetli anne yarımsın. Seninle olmak, hayatı tamamlamak demek.
Sonsuza dek yanında, hep seninle…
Bu yazdıklarım sadece bir teşekkür değil. Bu, içimde biriken binlerce duygunun, seninle geçen zamanlara duyduğum minnetin, bir ömrün sana olan hayranlığının sesi. Her kız çocuğunun bir ablası olmalı; ama herkesin bir Makbule'si olmuyor bu hayatta. Benim oldu. Bu yüzden en zengin ben sayılırım. Çünkü biliyorum: ablan varsa, yalnız değilsin.
Yarınlar ne getirir bilinmez. Ama bildiğim bir şey var:
Sen yanımda olduğun sürece, bu hayatta hiçbir şey beni tamamen yıkamaz. Çünkü kalbimde taşıdığım "abla sevgisi", en sağlam dayanağım olacak.
Ve eğer bir gün bu kitabı tekrar açarsan,
unutma: Sen benim sadece ablam değil, can yoldaşım, sırdaşım, dua ortağım, en kıymetli varlığımsın.
Hayatımda “iyi ki” diyebileceğim en güzel şey sensin.
Ve seni her zaman,
kalbimde bir dua gibi taşıyacağım.
Bazı kelimeler vardır, söylemesi kolay ama taşıdığı anlam ağırdır. “Hoşçakal” da onlardan biri. Bu kelimenin içinde hem bir veda, hem bir dua, hem de kalpten bir teslimiyet saklıdır.
Bugün sana bu satırlarla seslenirken, vedadan çok bir teşekkür fısıldıyor içim.
Teşekkür ederim güzel ablam…
Beni her zaman yargılamadan dinlediğin, her karanlık gecemde ışık gibi doğduğun, en zayıf anlarımda bile “sen güçlüsün” diyerek beni ayağa kaldırdığın için.
Sen, kelimelerle anlatılamayacak kadar derin bir bağsın hayatımda. Kan bağıyla değil, kalp bağıyla kurulan, zamanla büyüyen, olgunlaşan ve köklenen bir bağ… Belki birlikte yaşamadık çocukluklarımızı, ama sen bana çocukça bir güven verdin. Belki aynı evde büyümedik, ama aynı yürekte yer aldık.
Senin varlığın, bu hayatın bana sunduğu en kıymetli hediyelerden biri oldu. Sadece bir abla değil, adeta bir anne gibi sarıp sarmaladın beni. En kırıldığım anlarda omzum oldun, en sevindiğim zamanlarda dualarımla güldün. İşte bu yüzden sana sadece "abla" diyemem; sen benim anne yarım, ruhumun dayanağı, yüreğimin huzurusun.
Bugün kitabın sonuna geldik belki ama bu, sana duyduğum sevginin değil, kelimelerle anlatabildiğimin sonudur sadece. Gerçek sevgi, sayfalarla sınırlı kalmaz. O, yaşanır, hissedilir ve sonsuza kadar kalpte saklanır.
Eğer bir gün bu sayfalara yeniden dönersen ve satır aralarında gözlerin dolarsa, bil ki seni hiç unutmadım. Her harfte seni, her cümlede yüreğini anlattım.
Ve son olarak sana kalpten bir cümle bırakıyorum:
Hoşçakal güzel ablam, hoşçakal güzel anne yarısı…
Sakın unutma, bu satırların yazarı seni ömrü boyunca kalbinin en güzel köşesinde taşıyacak.

Seni çok seven, başının tatlı belası kızın Şeyma Nur Aydoğan. Sağlıcakla kal, ANNE YARISI.

Sevgiyle...

~Şeyma Nur Aydoğan~✍