İç Dünyam

Acını gizlemek için gülüyorsun,
Dudakların sahte bir bahar misali.
Herkes bakıyor, “Ne kadar mutlusun” diyor,
Ama gözlerinde fırtınalar saklı.

Gülüşün, gecenin karanlığında bir mum,
Ama sen yalnızca gölgenle dans ediyorsun.
Kimse bilmiyor, içindeki boşluğun derinliğini,
Sanki dünya sadece senin yükünü görmüyormuş gibi.

Ve sen, sessiz bir kahraman gibi,
Acını maskeyle örterken yoluna devam ediyorsun.
Belki bir gün, o maskeyi çıkarıp
Gerçek gülüşünle tanışacaklar,
Ama o gün gelene kadar
Senin sessizliğin, en güçlü çığlık olacak.