İçimdeki Çocuk

Yıllar geçti, sessiz gölgeler içinde
Kaybolmuş bir çocuk kaldı içimde.
Dertliydi, kırılmıştı, unutulmuştu zamanla
Ta ki sen girdin hayatıma, bir tebessümle…

Gülüşün, unutulmuş oyunları hatırlattı bana
Küçük sevinçlerin büyüdü kalbimde, sana bakınca.
Öyle kolay mı vazgeçilir böyle bir mucizeden?
Her anın kıymetini bilmek gerek, senden gelen günden…

Sen, yılların yükünü hafifleten rüzgar
Sen, kaybolmuş çocuğumun neşesi, en saf hatıra.
Vazgeçmek mi? Hiç aklımın ucundan geçmez
Çünkü sen, beni ben yapan en güzel hediye…