İÇİMDEKİ SAKLADIKLARIM

Gözyaşlarımı göstermedim kimseye,
Ama sen anladın, bir tek sen bildin.
Kalbimde ne fırtınalar koptu yıllarca,
Sen bir bakışla susturdun hepsini.

Söyleyemediklerimi sen duydun sessizce,
Yaralarıma dokunmadan sardın usulca.
Gururuma dokunmadan, sabırla bekledin,
Bazen sadece "buradayım" demek yetti bana.

Ben güçlü sandım hep kendimi,
Oysa sen varsan güçlüydüm aslında.
Düştüğümde kimse görmezken beni,
Sen gözlerimden okudun eksik kalan yanımı.

İçimde kırılmayan yer kalmamışken,
Senin şefkatinle yeniden örüldü kalbim.
Anne yarısı olmak böyle bir şeymiş meğer,
Ben düştüm, sen sustun ama hep tuttun elimden.

Sana hiç anlatmadığım şeyler var hâlâ,
Ama bil ki hepsi senin bildiklerinle iyileşti.
Sen sormadın, ben de anlatmadım,
Çünkü sessizliğin bile şefkatliydi bana