İKİNCİ BAHAR

Bir insanın ikinci baharı olabiliyormuş. Bir insan yeniden bir insanda doğabiliyormuş, Binlerce kez öldürülse bile. Yeniden açabiliyormuş gülüşlerinde çiçekler, Her gece düşlerinde solsa bile. Yeniden getirebiliyormuş yüreğine biri baharın en güzel kokularını. Bütün kokuları yabancı saysa bile. Bir insan yeniden yaşabiliyormuş, Yaşama dair bütün umutlarını kesse bile. İşte sen ikinci baharım oldun, geldin. Hoşgeldin. Bana bu dizelerdeki ilk ihtimalleri öğrettin. Ne de güzel geldin, Hoşgeldin. Bana yeniden öğreten yaşamayı sendin, Kalkmaya mecalim kalmamışken geldin, Hoşgeldin. Dalgalar ruhumu boğacaktı, Ölüm isteği, yüreğimi dağlayacaktı, Ama sen, o dalgaların kıyıya vurmuş haliydin, Gözlerine baktım, Bir baktım ki, yüreğimdeki dağın zirvesindeydin. Duruldum, Kalktım, Bir baktım, Gözlerine bakakalmıştım.