ilerde bakıp nasıl da güçlüymüşüm demek için.

Sevgili hüzünlü köşem,merhaba...
Bugün yine bir şeyler anlatacağım, ilerde bakıp nasıl da güçlüymüşüm demek için. İnsanın geçmişi kafamızda izler taşır , istediğin kadar değiş ama yine bulur seni. Ben yine kaybediyor ve kaybediliyorum. Geçmiş yaşanmış bitmiş olsa da izlerini taşıdığımız için günden güne bitiyoruz. Uyandığımda içimde bir acı, burukluk ve ani gelen ağlamalar yaşayacağım . Bunu iyi bilirsiniz çünkü bu acı çeksende , mutlu olsanda korkuyu oluşturur. Korku, yaşadıklarının bittiğini görme ve anı yaşamaktan kaçınmadır. Ve benim genel olarak yaşadığım duygu bu... Milyonlarca dert varken sevdiklerimin gittiğine hissetmek. Hayatıma sonradan dahil olanlar ya da hep hayatımda olanlar. Bitti mi gerçekten ,yine,yeniden,bir kez daha, yine yine yine ? Sevgili insanlık , kimsenin acısını küçümseme, kendinle yarıştırma sen atlatmış olabilirsin. Ama herkes senin kadar güçlü değil ya da güçlü olmak istemiyor. İyi kalmayı başarabilen insanlara...