Imkansızım

Kendime böyle bir yer istiyorum. Canımın her sıkıldığında . Kendimi boşlukta hissettigimde burada kitlenip kendimi unutana kadar okumak ıstiyorum . Ne okuduğunun bir önemi olmadan sadece farklı kahramanlar olmak istiyorum. En çokta beni üzen bu durumdan kurtulmak istiyorum . Bu hayattan bu zmana kadar hiç kalbim için bisey istemedim. Ilk defa kalbim için bisey istedim ama çok sinandim . Yoruldum . Sabrettim, koştum, çok çabaladım. Ama, ama , ama.
Kimseye neyim olduğumu asla söylemedim . Hep iyiyim dedim . Çok şükür dedim . Ama hiç kotuyum demedim . Yoruldum demedim. Artık bişeyleri yoluna koyamıyorum demedim . Diyemedim . Çok sevdiğim insani bırakmak zorunda kaldım diyemedim. Ben yavaşça bitiyorum diyemedim . Çünkü kimse beni anlamayacak ki. Hayırlısı diyecekler. Belki böyle daha iyi olacak senin için diyecekler . Yani sürekli diyecekler birşeyler ama kimse kalbin alev alev yanıyor mu ? Demeyecekler . Şiirlerde onu arıyor musun demeyecekler . Kaç gece ağların diye sormayacaklar. O senin için ne anlam ifade ediyordu diye sormayacaklar. Neden sorsunlar ki neden yorsunlar kendilerini. Anlaşılmak, bunların altından kalkmak o kadar zor ki . Severken , çok severken millet için, dünyalık için vazgeçmek o kadar zor ki . Rabbim kimseyi en sevdigiyle sınamasın. Çünkü yükü, derdi çekilecek gibi değil. Allah size nasip eden şeyleri gönlünüze omrunuze yar eylesin .