İnsan Değişmez, Farkına Varır

Bir ömür boyu sanırız ki,
Yollar bizi başka yere götürür.
Oysa yol aynı yoldur,
Bizim gözlerimiz büyür, gönlümüz görür.

Değiştim der insan,
Oysa değişen kalp değildir;
Sadece perdeler kalkar,
Hakikat kendini gösterir.

Çocukken de aynıydık,
Gülüşlerimizde safiyet,
Öfkemizde kırılganlık vardı.
Bugün sadece fark ediyoruz,
Hangi yanımız güçlü, hangisi yaralı.

İnsan değişmez yeğen,
Taş kalmaz toprak olmaz,
Deniz susuz kalmaz, gök mavisini bırakmaz.
Fakat insan bazen,
Bir an gelir aynaya bakar,
Ve içinde sakladığı hakikati görür.

Yıllar bir öğretmen olur,
Acılar bir kitap, sevinçler bir defter.
Okudukça fark ederiz;
Ne kadar eksik, ne kadar tamam olduğumuzu.

İnsanı değiştiren zaman değil,
Zamanın açtığı gözlerdir.
Körken yürüdüğümüz yollar,
Bir gün ışığa kavuşur.

İşte o vakit anlarsın:
Sen zaten buyduğun,
Sadece kendinden habersizdin.