İnsan

İnsan duyuramayınca sesini,
Sağır olmuş vicdanlara...
Sol yanını atıyor,
Uçurumdan aşağıya!

İnsan ısıttıkça yürekleri,
Yiyor sırtına kürekleri !
Sonra da karlar yağdırıyor sol yanına ,
Üşüyor sol yanı ondan sonra.

İnsan inandıkça,
Masallardaki mutlu sonlara.
Ümidinden ümit veriyor,
Sonunu mutsuzluğa yoranlara.

İnsan sustukça olaylara,
Vuruyorlar ensesine,
Alıyorlar ağzından,
Son lokmasını!

Ve insan insan oldukça,
Umut ediyor daima.
Belki onlar da ,
Birgün insan olurlar bu diyarlarda .