İNSAN İNSANIN ZEHRİNİ ALIR

Bir bakış dokunur, yürekte yankı olur,
Bir kelime iner, yılların yükünü alır.
Bazen bir insan, başka bir insanın
Zehirle dolu kalbini, bir gül gibi açtırır.

Dert dediğin, içte kabaran kara deniz,
Bir el uzanır, fırtına diner, sessiz.
Ne ilaç, ne zaman...
Bir insan, bir insana iyi gelir bazen, gizlisinden gizli.

Gözyaşı kurur bir omzun sessizliğinde,
Yara kabuk tutar bir tebessümün içinde.
Kimi insan, insana sabırdır,
Kimi insan, insana şifadır,
Kimi insan, yalnızca geçip gider, iz bırakmadan.

Ama bil ki
Her zehrin panzehiri yine insandadır.
Yeter ki bulasın seni anlayan bir sesi,
Bir kalp, senin sancını kendinde hissedeni.

Çünkü insan, insanın zehrini alır.
Bir bakışıyla, bir sözüyle, bir susuşuyla...
Kurtuluş bazen dua değil,
Bir insandır sana iyi gelen, içinden seni kurtaran.