İsimsiz Not?

Güvenemem kimseye, sebebi bir kere boşuna çıkması değil. Çünkü boşa gitmedi, hâlâ da güveniyorum. Muhtemelen ölene dek güvenirim ben çok alıp verme işlerini sevmem ne verdiysem öyle kalır orada. Ama elimde çok bir şey kalmadı. İçimde bir korku var yarım yıla yakındır. Bu korku yalnızlığımı pekiştiriyor. Yalnızlıktan şikayetçi değilim; fakat bu korku cesaretimi kırıyor, sanki bir kahramanın zayıf noktasıymış gibi. Benden her şeyimi alıyor. Hatta bu korku beni yalnızlık ile koruyamazsa, ölmek bile mümkün geliyor. Kaygılarım bozuk evet, ama bunu tek başıma bozmadım. Delirmek gerek ya da ölmek, aklı başında yaşanmıyor sen daha iyi biliyorsun...