Issız Ada

Okyanusta yol alan gemi, ansızın bastıran fırtınaya dayanamamış ve batmıştı. Gemiden sağ kurtulan bir kişi de kendini küçük ve ıssız bir adada bulmuştu. Dalgalar onu buraya sürüklemiş olmalıydı.
Adam çaresizce etrafa bakınmaya başladı, kendisinden başka gemiden buraya sürüklenen birileri daha var mı diye. Kimseyi bulamayınca, adada yaşayan birileri vardır umuduyla adayı gezmeye başladı. Ama kendisinden başka hiç kimse yoktu.
Adamcağız ilk günlerde kendisini kurtarması için Allah’a dua etti, yakardı, yardım isteyeceği bir gemiye sesini duyurma umuduyla ufka baktı. Ama ne gelen vardı, ne giden…
İşe koyulmalı ve kendisine bir barınacağı bir kulübe yapmalıydı. Ağaç dallarından, yapraklardan, taşlardan faydalanarak kendisine iyi kötü bir kulübe yaptı. Artık rüzgardan, yağmurdan ve tehlikeli hayvanlardan korunacağı bir kulübe sahibi olmuştu. Sahilde, batan gemiden artakalan konserve, pusula, çakı vs. gibi eşyaları da alarak, bunlarla hayatını kolaylaştırmaya çalışıyordu.
Günler hep birbirinin aynı geçiyordu. Balık tutuyor, pişirip yiyor ve ufku gözlüyordu. Umudunu kesmeden her gün her dakika kendisini kurtarması için Allah’a dua ediyordu.
Bir gün yiyecek bulmak ve tatlı su getirmek için yürüyüşe çıkmıştı, geri döndüğünde bir de ne görsün? Kulübesi alevler içinde yanıyordu. Yanan kulübeden çıkan duman rüzgarında etkisiyle savrula savrula göğe yükseliyordu. Başına bundan daha kötüsü gelemezdi diye düşündü. Öfkeden deliye dönen adam olduğu yerde donakaldı. Keder ve çaresizlikten yüreği yanıyordu.
O geceyi üzüntü ve keder içinde geçirdi. “Allah’ım, neden bana bunu yapıyorsun?” diye feryat etti durdu sabaha kadar. O kadar dua ettiği halde Allah’ın küçücük kulübeyi bile ona çok görmesi zoruna gidiyordu.
Yüreği sitem dolu, gözyaşları içinde ağlarken uyuyakaldı. Bir geminin düdük sesiyle uyandığında, rüya görmediğini, gerçekten bir geminin adaya doğru yaklaştığını gördüğünde, gözlerine inanamadı. Onu kurtarmaya geliyorlardı. Sevinçten deliye döndü.
Gemiden inip onu kurtarmaya gelen adamlara merakla sordu:
“Benim burada olduğumu nereden bildiniz?”
Aldığı cevap onu hem şaşırttı, hem de utandırdı:
“Dumanla verdiğin işareti gördük!”

#wattpad #tumblr #blog #roman #kıssadanhisse #şair #şiir #yazar #blog #blogger #günlük #öykü #hikaye #kitap #kitapyaz #yazılarınkitapoluyor #ıssızada #batangemi #dua #duman #umut #çare #Allah #yardım #kurtarıcı