iyi ki bizi anlayan birileri var

Caddenin ortasında gözlerim akıp giden kalabalıkta; aklımsa bir türlü çıkışı bulamadığım düşüncelerime dalıp gitmiş sonra kalabalığın içinden bir teyze önce gözlerimden sonra ellerimden tutuverdi bir anda .Sıcacık gülümseyen merhamet dolu bakışları, şefkatli kadife bir sesle ''niye ağlıyorsun?'' dedi. Yanaklarımdaki ılık damlaları hissetim o ara, kalabalığa falan aldırmadan süzülüyorlardı yanaklarımdan aşağı... ''Annenler mi gelmedi, ondan mı ağlıyorsun bakayım sen ?'' diye ekledi biraz önceki ses. Dilim ''yok yok öylesine bir sebebi yok !'' diye sayıklarken, İçim ''evet, o hiç gelmedi ki !'' diye haykırdı bir anda ve bastıramadağım hıçkırıklarıma dönüştü içimdeki ses... sonra yanımdaki arkadaşım kolumdan tutup çekti beni kalabalığın önünden , o an orada yaşadıklarımı hissedebilen tek can, onun gözleri de ıslanmış. Hıçkırıklarımı dindirebilmek için bir taraftan ''Zahide tamam , kendine gel'' diyor , bir taraftan da sıkı sıkı sarılıp göğsüne bastırıyor beni... Her daim böyle samimi dostlarımız olsun , biz her zorluğun üstesinden geliriz, iyi ki bizi anlayan birileri var...