İyi ki Varım, İyi ki Yaşıyorum

Bu hayatta, bir sabahın sessizliğinde
Kendime sordum: “Neden hâlâ buradayım?”
Rüzgâr, saçlarımdan geçerken fısıldadı:
“Çünkü hâlâ inanıyorsun, bir yerlerde bahar var.”

Karanlıklardan geçtim, suskun gecelerden,
İçimde bin yıkım, dışımda bir tebessüm.
Ama her defasında bir çift göz, bir ses,
“Devam et.” dedi kalbime dokunarak sessizce.

Bazen bir çocuğun gülüşü, bazen bir dostun sözü,
Bazen de yalnızlığın içindeki huzur…
İnsana hatırlatıyor; evet, canın yanıyor belki,
Ama hâlâ hissediyorsun, hâlâ varsın.

Belki herkesin bir nedeni vardır kalmaya,
Benimkisi, bir gün daha sevebilmekti dünyayı.
Ve bir gün biri çıktı karşıma, sade bir “merhaba”yla
Bütün nedenlerim bir anda anlam buldu.

O an anladım…
Bu hayatta; evet, iyi ki varım.
Çünkü bir gülüşün sıcaklığında,
İyi ki yaşıyorum diyebildim sonunda.