İyi niyet yetiyor mu gerçekten? Kırmaya,dökmeye,karşındakinin psikolojisini alt üst etmeye referans olabiliyor mu? İyi niyet herşeyin çözümü,tüm özürlerin eş anlamlısı olabiliyor mu?
Kendimizi sorgulamayız,gerek yok,çünkü iyi niyetliyiz. Hayatlar,dünyalar karartırız fakat iyi niyetliyiz. Kalp kırarız fakat kalbimiz temiz,onlar bizi anlasın.
Herşeyin sorumlusu ya da kurtuluşu olarak temiz kalbimizi göstermek ne kadar güzel değil mi? Karşıdakinin hayatını kararttığımız yetmezmiş gibi,bir de iyi niyetimizi anlamadığı için ona kendisini kötü hissettiririz. Tamam,biz onun hayatının içine ettik ama, e o da bizi anlasın. Bilmiyorduk ne yapalım. Ha bunun bir de biz böyleyiz versiyonu var. Her türlü dallamalığı bu cümleyi kullanarakta yapabilirsiniz. "Ben böyleyim arkadaşım,işine gelirse " deyince kendimizi çok karakterli,çok mert zannediyoruz. E karşıdaki de,bizim ağzımıza bir tane patlatsın o zaman. O da öyle,ama bir tanısak,kalbi çok temiz.
Aptallığın,art niyetin adını nasıl da iyi niyet diye değiştirdik ama. Artık istediğimiz hayatın içine edebiliriz. Hiç sıkıntı yok. Çünkü,ne yaparsak yapalım,iki iyi niyet gösterisinde ,karşıdaki mutlaka kendisini kötü hissedecektir.