Kaç günbatımı daha seyredebilirim,
Kaç şafak sökümü nasibimde acaba?
Gökyüzü her gün aynı değil,
Renkler yorgun düşer bazen ufkumda.

Bir hüzün çöker gecenin koynuna,
Ay sessizce dinler umutla yanımda.
Her ışık, her gölge bir sır taşır,
Ve ben sayarım zamanı, avuçlarımda.

Rüzgarın fısıldadığı hikâyeler,
Dökülür içime, damla damla.
Yaşamak, beklemek, kaybetmek…
Hepsi aynı anda, tek bir nefeste.

Ama bilirim, her batış bir ders,
Her doğuş bir armağan saklar.
Kaç günbatımı kaldıysa geriye,
Her biri, ruhuma işlenmiş bir hatıra.