KADERİN ÇEMBERİ

Nereye kaçarsan kaç,
Gecenin koynuna, gündüzün sıcağına,
Yollara, denizlere, dağların ardına…
Kader, gölgen gibi peşindedir,
Ne erken gelir, ne de geç kalır.

Adımlarını hızlandırsan da
Rüzgâr gibi savrulsan da
Başladığın yere döner ruhun,
Çünkü her yol kendi menziline
Özlemiyle çağırır yolcusunu.

Zaman bir daire,
İnsan onun kıvrımında yürüyen yolcu.
Bir bakarsın ayrıldığını sandığın yer,
Aslında vardığın menzildir.

Kader, gizli bir ip gibi
Kalbinin içinde düğümlü.
Kaçsan da, saklansan da,
Sonunda kendine dönersin.

Çünkü insan,
Hep başladığı yerde bulur sonunu,
Ve son, aslında ilk adımdır
Yeniden doğmak için…