Yelkovanın durduğu dakikalardi.
Bakışların korku ile karışmış,
Sevginin yükünü taşıyorlardı.
Başına geleceklerden bi haber bakıyorlar,
Ve gittikçe küçülüyorlardi.
Yüzüne dokunmak istedim.
Öyle solmustu ki tenin,
Dokununca dökülecek sanıp çekildim.
Birşeylerin ters gittiğini anlamak zor olmadı.
Zor olmadı bakışlarında ki celimsizligi görmek.
Yaşanmamış bir boşluğun tatsizligiydi ,
Ağzından dokulemeyen cümleler.
Karanlık öyle sarmış ki bedenini,
Işıklar aydinlatamiyordu benliğini.
Ve ben o karanlığın içinde kaybolmuş,
Bir meczup gibi kala kalmıştim...