Kırılmak müşkül değildir, bir kelâm kâfî,
Bir nazar düşer, yıkılır gönül safî.
Lâkin ben isterim öyle bir yâr ki,
Yarasıyla merhem, sitemiyle şefkât dahi.
Kalbim billûr misâli, incitme ey nâzenin,
Bir çatlasa, âhı yankılanır derûnumdan derûna.
Gel gör ki ben, öyle bir sevda murâd ederim ki,
Kırığını toplaya, sükûtla, gözyaşından deryâya.
Ne hiddetle baksın, ne de uzakla,
Kal demeyi bilsin, gitmek varken arzusunda.
Kırsa da bazen, onarmayı bilen olsun,
Bir tebessümle diriltsin ölü umûdumda.
Zîrâ aşk, elemle yoğrulur her dem,
Ve kıymeti şifâsında bulur her kalem.
O hâlde derim ki gecenin sessizliğinde,
Kalbimi kırsa da, iyileştirmeyi bilenler sevsin.