KALBİMİN ABLASI

Hayat dediğimiz şey aslında karşılaşmalardan ibaret. Kimileri gelip geçerken, kimileri içimize işler. Kalbimize bir çentik gibi kazınır, öylece kalır. İşte Makbule ablam da benim gönlüme kazınmış, ruhumun en kıymetli köşesinde taht kurmuş bir insandır. Öylesine bir abla değil, öylesine bir insan değil; onun varlığı, yokluğu düşünemeyeceğim kadar derin, anlamı tarif edemeyeceğim kadar büyüktür.
Her insanın hayatında tutunduğu bir liman vardır. Benim limanım o. Fırtınalarda sığınacak yer, en karanlık gecede yolumu aydınlatacak kandil... Sessizce yanımda durması bile içimde bir huzur bırakıyor. Düşüp kalktığım her an, onun desteğini hissettim. Bazen arkamda sessizce yürüdü, bazen yanımda dimdik durdu, bazen önümde rüzgârları kesti. Ama her halükârda oradaydı. Makbule ablam, hayat yolculuğumun en güvenilir yoldaşı oldu.
Güçlü olmasıyla, dik duruşuyla, merhametiyle, şefkatiyle insanın içini ısıtan bir kadın. O sadece bana değil, etrafındaki herkese ışık olmayı bilen biri. Herkesin yarasına merhem olmaya çalışırken, kendi yaralarını sessizce taşır. Bazen gözlerinde yorgunluk, bazen kalbinde koca bir sessizlik olur; ama yine de güler yüzünü eksik etmez. Onun için üzülsem de, onun bu gücüne hayran olmamak elde değil. O kadar zarif ki, bir tebessümüyle bile dünyam aydınlanır.
Ben onunla büyüdüm, onunla olgunlaştım. Bana sadece hayatı değil, sevmeyi, sabretmeyi, affetmeyi de öğretti. İnsanın kendine nasıl sahip çıkması gerektiğini, dik duruşun nasıl bir duruş olduğunu ondan gördüm. O yüzden bu satırları yazmak da kolay değil. Çünkü bu satırlara ne kadar anlam sığdırmaya çalışsam da, içimde ona duyduğum sevginin yanında hep eksik kalacak.
Makbule ablam, seninle aynı kanı paylaşmasak bile aynı yüreği paylaşıyoruz. Sen benim annem kadar kıymetli, kardeşim kadar yakınım, sırdaşım, yoldaşım, dua arkadaşım, gözümdeki en parlak yıldızsın. Eğer bir gün yollar ayrılsa bile, bil ki gönlümdeki yerin değişmeyecek. Çünkü sen bana aileden daha fazlasını ifade ediyorsun.
Seninle geçirdiğimiz her an, yaşadığımız her anı bir hazine gibi saklıyorum. Hayatım boyunca seni anlatacak kelimeleri arayacağım, ama hiçbir kelime seni tam olarak tarif edemeyecek. Çünkü sen, sadece yazılacak bir hikâye değil; yaşanacak, hissedilecek bir ömrün anlamısın. İyi ki varsın. İyi ki hayatımdasın. İyi ki anne yarım olmuşsun.
Seninle yol arkadaşlığım bir ömre bedel. Biliyorum, ne zaman düşsem elimden tutacak biri var: Sen. Ve ben, senin kıymetini her geçen gün daha da iyi anlıyorum. Bu satırlar sana ithaf edilmiş bir sevginin, bir gönül bağının ve tarifsiz bir kardeşliğin ispatı olsun.
Seni her şeyden çok seviyorum, canımın yarısı, kalbimin ablası...